Tukuyu - Matema Beach

(25/04/2013)

Na ons fijne verblijf in Mbozi was het tijd om afscheid te nemen van de school. Na een tussenstop in Mbeya, waar Stefanie haar draadjes liet uithalen, reisden we verder naar Tukuyu. Dankzij de connecties van Mr. Kameka zouden we daar afgehaald worden aan het busstation. Jammer genoeg was niets minder waar. De verwachte Mr. Pangala was nergens te bespeuren en al helemaal niet te bereiken. De angst dat ook de rondtocht die hij de volgende dag met ons zou doen in het water zou vallen, was groot. Gelukkig kregen we de volgende morgen het verlossende sms'je dat zijn collega, Mr. Brown, ons rond negen uur kwam ophalen. Anderhalf uur later zaten we in de 'gouvernment jeep' op weg naar The Bridge of God, een natuurlijke brug uit steen.

 

 

Onderweg naar Matema Beach, onze eindbestemming, bezochten we een theeplantage en rijstveld. We wilden graag te weten komen hoe ze deze lokale producten telen. Daarnaast gingen we naar enkele 'crater lakes'. Kisiba Crater Lake was volledig omringd door dichte begroeiing. Er was nog net plaats voor een smal paadje, waar we dan ook handig gebruik van maakten om eens rond het meer te wandelen. Even verder op onze weg naar Matema zochten we onze weg door de jungle om een alligatormeer te bezichtigen. Mr. Brown vertelde ons dat er al mensen gestorven waren en dat we dus uiterst voorzichtig moesten zijn. Helaas - of misschien maar goed ook - zagen we geen krokodillen.

We zetten onze koers verder richting het Malawimeer. Na een prachtige rit op een landelijk weggetje tussen de bananenbomen kwamen we aan op Matema Beach, een bekende toeristische trekpleister. Helemaal in de vakantiestemming namen we onze intrek in een bungalow op het strand, die uitkeek op Lake Nyasa (= het Malawimeer).

 

 
Aan de palmbomen, het parelwitte strand, het helblauwe water en de diepgroene Livingstonebergen konden we wel wennen. Vooraleer we van dit alles konden genieten, moesten we eerst ons maagje vullen. We hadden al niet meer gegeten sinds 8 uur die morgen. Het werd een diner bij kaarslicht, want het was Stefanie haar verjaardag! Als afsluiter gingen we neerliggen aan de vloedlijn van het meer onder de blote sterrenhemel. De volgende twee dagen maakten we werk van ons kleurtje. Wanneer het zand onder onze voeten te heet werd, zochten we verkoeling in Lake Nyasa.

In het meer wordt er heel wat gevist door de plaatselijke vissers in hun zelfgemaakte kano's. Ook wij maakten een tochtje met een kano. We bezochten een 'pottery market' die niet veel voorstelde. Gelukkig maakte het uitzicht onderweg veel goed.

 

Met spijt in ons hart moesten we dit paradijs op aarde ooit eens verlaten. In een zeer stoffige auto gingen we naar Kyela, waar we de volgende morgen om 5u30 vertrokken richting Iringa.

Maandag is het weer 'back to reality' en starten we terug met het lesgeven!

Groetjes

Stefanie en Yasmine

Mbeya - Mbozi

(25/04/2013)

 

Net terug van een fantastische rondreis door het zuiden van Tanzania. Onze eerste stop was regio Mbeya. Dankzij de connecties van mama Haule verbleven we drie dagen in de goede handen van Mr. Kameka. Hij is de oprichter van de Hollywood Secondary School in Mbozi (= een stadje in Mbeya). Deze private school telt maar liefst 700 leerlingen, waarvan 300 internaatkinderen. Opvallend waren de albinokinderen. Deze kinderen worden vaak niet aanvaard door de maatschappij. Het was dan ook mooi om te zien dat zij hier wel opgenomen worden.

 

De middelbare afdeling is erg uitgebreid, met o.a. een computerklas, een goed uitgerust laboratorium en een grote bibliotheek. Maar Mr. Kameka heeft nog meer plannen. Zo is de lagere afdeling nog volop in ontwikkeling. Voorlopig is er enkel een peuterklas en een eerste en tweede leerjaar. Het gebouw heeft wel al een prachtige buitenmuur, ontworpen en geschilderd door teacher Zulu.

Een school kan natuurlijk niet groeien zonder goede leerkrachten. Aan gemotiveerde leerkrachten hier geen gebrek. Zo werden we bij aankomst hartelijk en warm onthaald, en bleef de vraag "How long are you staying?" niet lang uit. We werden dan ook meteen uitgenodigd om er les te geven, zodat ze van ons zouden kunnen bijleren. Daarvoor moesten we minimum een week blijven, maar dat paste helaas niet in onze planning. Wel gaven we een toespraak, bezochten we de klassen, leerden we de kinderen een mondje Frans en lieten we hen ons de kleren van het lijf vragen. Dit deden ze in hun beste Engels. Het was ons snel duidelijk dat onder het bewind van Mr. Kameka zowel de leerlingen als de leerkrachten zoveel mogelijk aangespoord worden om in het Engels te communiceren (ook buiten de lestijden).Naast een rondleiding in de school deden we ook wat uitstapjes.

We bezochten een meteoriet, de grens met Zambia en Pango La Popo. Dit laatste was veruit het meest spectaculaire. Via een smalle doorgang klauterden we de vleermuisgrotten in. Eenmaal onze 'nightvision' op punt stond, zagen we onmiddellijk de diepe kloven. Niet helemaal op ons gemak overbrugden we één van de diepe putten op een gammel bruggetje van takken. Bij gebrek aan voldoende licht stopte daar ons avontuur. De grotten liepen nog kilometers verder met onderweg slangenkuilen en nog meer diepe afgronden. Ze waren zo diep dat je zelfs de steen die je erin wierp de bodem niet hoorde raken. Bij onze terugkeer zagen we wel honderden vleermuizen op de rotswand zitten.

Na de 'bat caves' daalden we af naar de 'hot springs'. Het werd een avontuurlijke wandeling waarbij we heel wat doornplanten moesten ontwijken. Heel wat gevloek later en toch al een beetje uitgedroogd bereikten we eindelijk de hete waterbronnen. Toch maar even testen of het water wel zo warm was als ze beweerden. Ja ja, je kon er vast en zeker een ei in koken!

 

We lieten de stoom achter ons om afkoeling te zoeken in de Songwe River. Koel was het water wel, maar helder in geen geval. 

 

Tot zover onze avonturen in regio Mbeya. See you in Tukuyu!

 

Stefanie en Yasmine

Op SAFARI

(16/04/2013)

Het verlossende telefoontje kwam donderdagavond. Dankzij een advertentie die we ophingen in Neema's cafe (altijd druk bezocht door blanken), vonden we twee gasten die met ons op safari wilden vertrekken. Even schrikken was het toen we hoorden dat het Israëlieten waren. Vrijdagavond ontmoetten we hen om enkele praktische zaken te bespreken. Het bleken erg toffe kerels te zijn. We stonden dan ook te popelen om de volgende dag te vertrekken!

Na een korte nacht en een rit van drie uur bereikten we Ruaha National Park. Na wat gefoefel met dollars, een gebrek aan shillings en bankkaarten ging de safari van start. Al snel dook de eerste giraf op. Daarna volgden olifanten, zebra's, apen, nijlpaarden, stokstaartjes, vossen, arends, antilopen, prachtige kleurrijke vogels, een slang... Ongelooflijk om deze dieren in hun natuurlijke omgeving te zien.

 

 

 

Na een dag rijden in de eindeloze natuur kwamen we aan bij onze lodge die zich in het midden van het park bevond. We werden onmiddellijk begeleid door een man met een kalashnikov naar onze bungalow. Deze strenge bewaking was geen overbodige luxe, want de kans dat we oog in oog kwamen te staan met een olifant, nijlpaard of leeuw was vrij groot. Wij waren nog niet helemaal overtuigd tot we diezelfde avond met onze zaklamp een olifant in het donker konden onderscheiden. Na enkele spelletjes Jungle Speed met Dean en Nir kropen we toch niet helemaal op ons gemak onder ons muskietennet. Toch maar even checken of de deur goed dicht was!

 

 

De volgende morgen waren we vroeg uit de veren in de hoop die dag wel leeuwen te spotten. Na lang rondrijden en geconcentreerd turen tussen de bosjes, werd de chauffeur net iets te enthousiast. De auto kwam vast te zitten in het zand. Er zat niets anders op dan te wachten op assistentie, aangezien onze spierkracht het deze keer niet toeliet de auto in gang te krijgen. Na langer dan een half uur wachten, konden we onze safari verder zetten. Helaas waren er nog steeds geen leeuwen te bespeuren. Volgens onze gids was dit te wijten aan het regenseizoen. Als het droog is, zijn er maar enkele plaatsen waar de dieren gaan drinken en is het dus veel gemakkelijker om ze op te sporen.

Vooraleer we het park verlieten, brachten we nog een bezoek aan het 'hippo and crocodile lake'.

 

De geweldige safari eindigde in mineur onderweg naar huis. Door de' bumpy road' knalde Stefanie op een gegeven moment met haar hoofd tegen het dak van de jeep. Wat een pijnlijke bult zou worden, bleek even later toch wat ernstiger te zijn. Het bloed voorspelde niet zo veel goeds, maar door de snelle actie van de medepassagiers werd de wonde snel gestelpt. Na een kennismaking met het Tanzaniaanse ziekenhuis, ging Stefanie naar huis met vier hechtingen in haar hoofd. Maar geen paniek, alles verliep steriel en ze is helemaal oké :-)!

Groetjes

Yasmine en Stefanie

 

Schoolfeest

(12/04/2013)

Onze trouwe volgers herinneren zich wellicht nog ons muzisch project. Aangezien de activiteiten stilaan ten einde liepen, vonden we dat we moesten eindigen met een climax. Zo gezegd, zo gedaan. Het idee van een schoolfeest leek ons wel wat. Op die manier konden we de ouders van de leerlingen ontmoeten en konden zij hun eigen kinderen eens aan het werk zien. En ja, ook mama Haule was fan van ons idee.

De voorbije twee weken waren we druk in de weer met de voorbereiding. De muzische activiteiten toverden we om in spetterende acts. Omdat de kinderen zo trots zijn op hun kennis van Frans, konden we ook dat niet weglaten uit het schoolfeest. De ouders kregen al een voorsmaakje voor de start van de show. De leerlingen van het derde leerjaar deden het hoekenwerk Frans nog eens over en gaven zoals echte professionals uitleg aan de ouders. Ze deden dit niet in het Swahili, maar volledig in het Engels.

 

Daarna was het SHOWTIME! Een veertigtal ouders zochten een plaatsje in de zaal achter de ietsiepietsie zenuwachtige kinderen. Na een welkomstwoordje van de directrice en van ons was het podium volledig van de kinderen. Ze stalen de show met onder andere een fantastisch uitgevoerde body drum, een knap staaltje drama, veel zangtalent en een humoristische Franse act.

 

Na het spektakel was het tijd voor het officiële gedeelte: de rapportuitdeling. Van elke klas werden de primussen naar voor geroepen.  Ze schudden de hand van mama Haule en kregen een groot applaus. Daarna begon de uittocht van de leerlingen. Met hun valies op hun hoofd verlieten ze het schooldomein, klaar voor twee weken vakantie.

Auf wiedersehen

Stefanie & Yasmine

 

Ziek zijn, Peter en Isimila

(08/04/2013)

Stefanie heeft deze week aan den lijve ondervonden hoe het is om in Tanzania ziek te zijn. Het begon met wat buikpijn, waarop ze besloot een rustpauze in te lassen op de sofa van mama Haule. Nadat mama Haule haar daar gevonden had, ging de genezingskuur van start. Geen beschuiten en Immodium, maar vijf tassen warm water, gevolgd door een tas warm suikerwater, een vol bord rijst met erwten en een glas vers geperst fruitsap. Dit alles onder het toeziend oog van mama Haule. Na heel wat nachtelijke toiletbezoeken (en toch een Immodium!) was het de volgende dag gelukkig al heel wat beter. Of de genezingskuur daar voor iets tussen zat, laten we in het midden...

Diezelfde dag kregen we Belgen over de vloer. Peter, die twee jaar les gaf in de school van de jeugdvriendin van mama Haule, kwam langs met zijn ouders en enkele vrienden.  We kennen hem omdat hij ons in contact bracht met de SIPTO school (waarvoor dank!). 't Was vree geestig om ons West-Vlaams dialect nog eens te kunnen bovenhalen. Na wat bij te praten, maakten we hen wegwijs in 'ons' schooltje. De kinderen waren overenthousiast en lieten onmiddellijk hun kunsten van Frans, muziek en dans zien. Ook al was het een blitsbezoek, we vonden het hele fijne gasten.

Aangestoken door de reismicrobe van Peter, besloten ook wij erop uit te trekken. Het avontuur vonden we in Isimila. Dit is een historische site op zo'n 20 kilometer van het centrum.  Eenmaal aangekomen, ondervonden we het verschil in inkomprijs tussen een 'local' en toeristen. Waar 'locals' voor slechts 50 cent de site kunnen betreden, is het voor toeristen maar liefst 20 keer zo duur. Na een poging tot onderhandelen legden we ons dan maar neer bij de hoge kostprijs. Gelukkig was het de moeite waard! We trokken erop uit met een gids. Zij leidde ons door de bedding van het uitgedroogde meer, waar de tijd prachtige natuurlijke pilaren liet ontstaan. Eindelijk konden we eens de toerist uithangen en om de vijf meter ons fototoestel bovenhalen. Geniet even met ons mee van dit stukje ongerepte natuur...

 

 

 

WORDT VERVOLGD... want volgende week start onze paasvakantie en trekken we er opnieuw op uit!

Stefanie en Yasmine

 

Examens

(07/04/2013)

In de tweede helft van de week hadden de leerlingen paasexamens. In afwachting daarvan was het tijd voor wat herhaling. We deden dit aan de hand van hoekenwerk in verschillende klassen. Ziehier de kinderen aan het werk.

Frans: knikkeren

 

Frans: bordspel

 

Engels: contractions (klas 5)

 

Engels: opposites (klas 3)

 

Engels: colours (klas 1)

 

Donderdag kregen de leerlingen hun eerste examens voorgeschoteld. Veel structuur was niet aan de orde. De kinderen vertoefden de hele dag in klas in afwachting tot er een leerkracht kwam om een examen af te nemen. Met wat geluk kwamen wij de klas binnen om hen te amuseren met een "hersenloze" (=ontspannende) activiteit.

Vrijdag was het even schrikken toen we de examens ook effectief te zien kregen. Wat ons meteen opviel in de examens Engels waren de talloze fouten. Van ontbrekende antwoordmogelijkheden tot nieuwe werkwoorden ('to risit' i.p.v. 'to visit'), niets ontging onze keurende blik. Ook de vreselijke vraagstelling die duidelijk niet aan de KHBO-normen voldeed, bleef niet onopgemerkt.  In het examen van klas 5 en klas 6-7 gingen tien van de vijftig punten naar het ordenen van tien zinnen. Zelfs Yasmine had het moeilijk om een logische volgorde te vinden. Zij werd namelijk ingeschakeld om een correctiesleutel voor die examens te maken, want die was er nog niet. Dat verwonderde ons nog het meest! Hoe kan je een examen opstellen zonder de antwoorden ervan te kennen?

Maar zelfs met een goed examen loopt niet alles van een leien dakje. Stefanie stelde het examens Engels op voor klas 3. Dit examen werd afgenomen (door een andere leerkracht) zonder uitleg en met typfouten. Hier is het namelijk de gewoonte dat de voorbereide examens door een typiste in het kopiecenter getypt en afgedrukt worden. Na een grondige correctie nam Stefanie het examen opnieuw af, deze keer met de nodige uitleg. De resultaten waren zichtbaar beter, wat niet kan gezegd worden van andere vakken. Zo zijn de leerlingen van klas 5 beter in Engels dan hun punten laten uitschijnen.

Ook wij kwamen te weten dat onze examens zo goed als meteen na onze terugkomst van start gaan. Helaas ligt onze terugvlucht al vast ;-).

Tot de volgende!

Stefanie en Yasmine