Do you want to play a game?

(09/03/2013)

Onze eerste lesweek zit er op. We voelen ons steeds meer op ons gemak in de Sipto primary school. Dat komt mede door het goede contact met de leerkrachten. Ze vragen ons de kleren van het lijf en willen zelfs al enkele woorden Nederlands leren, al is het met een Swahiliaanse tongval. We hadden ook al wat diepgaandere gesprekken met A'tsu over racisme, huwelijk en voetbal. Het is interessant om zijn mening te horen. Zo kwamen we te weten dat homoseksualiteit hier helemaal nog niet aanvaard is. Algemeen wordt er zelfs gezegd dat de blanken dit naar Afrika hebben overgebracht. Een huwelijk tussen blank en zwart is dan weer geen probleem.

Naast de diepgaande gesprekken in de leraarskamer, moet er natuurlijk ook worden lesgegeven. Het viel ons op dat er in het eerste leerjaar ook enkele oudere leerlingen zitten. Eén jongen heeft een mentale beperking en zit daarom als 12-jarige nog steeds in het eerste. In het tweede leerjaar zit Gloria, een meisje met een zware fysieke beperking. Ze werd in elke lagere school in de omgeving geweigerd, maar Mama Haule zorgt voor haar als was het haar eigen dochter. Ook de kinderen van de school nemen haar onder hun hoede en helpen haar overal waar nodig. We zien ook dat de leerkrachten echt rekening houden met de beperkingen van deze kinderen, ook al hebben ze nooit het vak 'brede zorg' gehad.

Tijdens de lessen moeten de leerlingen zodanig veel noteren, waardoor het ons al snel opviel dat het schrijftempo van de kinderen erg verschilt. Ook het constant rondvragen naar een potlood, lat, slijper, gom... vertraagt het lesverloop enorm. Anderzijds kunnen we weleens onze veertig minuten wat verlengen, omdat er vaak het volgende lesuur geen leerkracht komt opdagen. Daar tegenover staat dan weer dat sommige leerkrachten er geen erg in vinden om onze lesuren in te palmen. Daarmee bedoelen we dat er een leerkracht lesgeeft op het moment dat een van ons er een andere les moet geven. We proberen dit dan ook op een beleefde manier aan te kaarten en tot een compromis te komen.

 

 

De leerlingen krijgen hier enkel theoretische lessen, met uitzondering van twee uur computerles per week. De computers zijn niet verbonden met internet, maar de leerlingen leren wel over de hardware en het gebruik van de computer. Daarnaast leren ze ook typen met behulp van een programma. Toch moet je je er niet te veel bij voorstellen. De internaatkinderen kunnen ook in hun vrije tijd spelletjes spelen en films (met Nederlandse ondertiteling!) bekijken op de computer.

De mensen zijn hier heel muzikaal en ritmisch aangelegd. Jammer dat daar op school niets mee gedaan wordt, dachten we zo. Dus besloten we om een muzisch project uit de grond te stampen. De komende drie weken worden de kinderen ondergedompeld in een muzisch bad. In het thema 'mijn lichaam' gaan ze aan de slag met de verschillende muzische domeinen: drama, muziek, dans en beeld. Benieuwd of het enthousiasme van de kinderen zullen kunnen intomen!

Verder zijn we het leven hier al goed gewend. We deden vandaag voor de tweede keer onze was, maar deze keer moesten we het binnen laten drogen.

De oorzaak hiervan is het slechte weer van de laatste dagen. In combinatie met ons golfplaten dak zorgt dit voor het nodige nachtlawaai. Motregen lijkt in ons huis al snel een ware stortbui. Helaas vormt de regen geen verdediging tegen ongewenste bezoekers zoals reuzekakkerlakken, motten en groene rupsen.

Dan ontsnappen we maar naar het huis van ons gastgezin. We introduceerden er al UNO en Jungle Speed. Gelukkig hadden we een tolk bij de hand die de spelregels vertaalde naar het Swahili. Over het Swahili gesproken: we maken al vorderingen. We oefenen telkens onze nieuwe woordenschat met voorbijgangers op weg naar school.

 

Nu kunnen we afsluiten met badae, kwa herini, usikumwema, alamsiki of kesho ;-) .

Yasmine en Stefanie